اینجا خیلی راحت نیست. می‌دونم. اما خوبیش اینه که همه چیز سر جاشه. درسته این خونه‌ی جدید، حیاط خلوت نداره. اما تیر و تخته‌هاش همون جایی هستن که باید باشن. خلاصه اینکه ممکنه خیلی از مهمونام وقتی میان اینجا یخورده بهشون سخت بگذره؛ ممکنه اینجا کوچیک باشه، حتی ممکنه خیلی از دوستام دیگه اینجا نیان. از بس که دوره ... اما ... اما دنجه. یعنی من میخوام که دنج باشه. اون میز کوچیک با اون چندتا صندلی لهستانی رو واسه همین اون گوشه گذاشتم. که وقتی شما در می‌زنید و میایید تو، انقدر ناراحت یه گوشه وانستید. نمی‌دونید با چه مشقتی از تو انباری خونه پدربزرگم پیداشون کردم . نترسید سالم سالمن. پس ... منو تو خونه‌ی جدیدم تحمل وهمراهی کنید. راستی ... چرا دم در واستادید؟ اینجا یه لیوان شربت بیدمشک پیدا میشه. خنک، اونم تو این هوای گرم. پس بفرمایید تو ...

:)