دروغ و تناقض

همیشه فکر می‌کردم آدم شجاعیم. یا حداقل اینکه ترسو نیستم. یکی از عقایدم هم اینه که هروقت حس کردم از چیزی می‌ترسم، با کله برم تو شکمش!! همیشه هم جواب داده. حداقلش اینه که حفظ ظاهر کردم. من از اون دست آدمای مزخرفیم که به حفظ ظاهر معتقدن!! (البته از صنف حفظ ظاهرکن‌ها عذرخواهی می‌کنم) ولی خوب دیگه. به نظرم حفظ ظاهر با دروغ هیچ فرقی نداره. دروغ به دیگران و دروغ به خود. دروغ به دیگران که روشنه. هیچ ابهامی هم نداره. اما مشکل از جایی شروع میشه که به خودت دروغ می‌گی. بعد خودتو گول می‌زنی که نه این دروغ نیست. که این دوباره خودش یه دروغ دیگست. و این انقدر تکرار میشه که به دنیات شک می‌کنی. به افکارت شک می‌کنی. به ظاهرت شک می‌کنی. نمی‌فهمی چی حقیقت داره. حس می‌کنی اعتقاداتت یه مشت دروغ به خوده. بعد می‌دونی ازکجا به این نتیجه می‌رسی؟ از تفاوت اعمال و افکارت.

مثلا من به آزادی روابط، اعم از جنسی و غیر جنسی به شدت معتقدم. حتی برای همجنس‌بازها هم احترام فوق‌العاده‌ای قائلم. دقت می‌کنید؟ همه اینا "فکر"ه. "اعتقاد"ه. اما عمل؟ به این مرحله که می‌رسم شروع می‌کنم به بهانه تراشی. اگه کسی بهم بگه تو که به آزادی روابط انقدر اهمیت میدی، پس چرا خودت دوست پسر یا یه همچین چیزایی نداری؟ می‌دونی تا حالاچطوری جوابشونو دادم؟ اینکه من به روابط "شغل مـَدارانه" معتقدم. بعد پیش خودم می‌گم این اسم، رابطه هست. اما آزادیش کجاست؟ و به اولین تناقض می‌رسم. بعد با خودم روراست‌تر می‌شم و می‌گم اصلا من می‌ترسم. میگن از چی؟ شرع؟ عرف؟ می‌گم پشیزی برای شرع ارزش قائل نیستم! (باز هم شرمنده. اما این یه عقیده به شدت شخصیه.) اما عرف... چرا. شاید عرف، شرع ِ اعتدال یافته باشه، اما من چارچوبشو زیادی حس می‌کنم. نگاه آدما به من فشار میاره. و این یعنی ترس.

هوووف ... نمی‌دونم می‌خوام به کجا برسم. نمی‌تونم برم تو دل این ترسم. حداقل این بار و اینجا (باز هم جبر جغرافیایی) نمی‌تونم. البته از رَویه‌ای که پیش گرفتم اصلا ناراضی نیستم. حداقل اینکه از "عملم" احساس رضایت می‌کنم. و به صورت کاملا جداگانه‌ای به "اعتقاداتم" هم می‌بالم. اما این دو، حقیقتا دو خط موازی هستن که هرگز همو قطع نمی‌کنن. یکی میل به آزادی و یکی گریز خودخواسته از این نوع آزادی. و من این وسط فقط دارم هاج و واج نگاه می‌کنم، شونه‌هامو بالا میندازم و همونجا وا میستم ودلم نمی‌خواد از جام تکون بخورم.

بعدالتحریر1 : من نمی‌دونم از خودم چی می‌خوام. یا اصلا هدف این پست چی بود؟ فقط می‌دونم وقتی قراره با خودم روراست باشم، خیلی گیج می‌شم.

بعدالتحریر2 : دروغ و تناقض. طراوت یعنی این.

بعدالتحریر3 : گزیده همشهری جوانانه (شماره بیست و یک) !